ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ, «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΑΥΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Ελευθερία και Δικαιώματα στο Ιράν - Τέλος στην Καταστολή!
Σήμερα το πρωί μια αντιπροσωπεία της SinistraCritica παρέστη στο προξενείο του Ιράν για να διαμαρτυρηθεί για την καταστολή που ασκεί το κράτος ενάντια στις δημοκρατικές διαδηλώσεις, για την υποστήριξη των πρωτοβουλιών των Ιρανών φοιτητών/τριών και για να διεκδικήσει ελευθερία και δικαιοσύνη για τους/ις Ιρανούς/ες .
Παρουσιάστηκαν κρατώντας 15 τριαντάφυλλα σε ένδειξη μνήμης και τιμής στους νεκρούς της Τεχεράνης και εκτοξεύοντας αυγά με χρώμα ενάντια στο αίμα που χύθηκε από το θεοκρατικό καθεστώς.
Μια συμβολική παρουσία για τη υποστήριξη φοιτητών, γυναικών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ιρανών, μα και για τη στήριξη της διεθνούς αλληλεγγύης που δε λύγισε από τα γεωπολιτικά συμφέροντα, που αναγνώρισε τον εξεγερμένο λαό.
Εμείς, που αυτές τις μέρες θυμόμαστε την ισραηλινή σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας τον περασμένο χρόνο και διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην υπεροψία των Αιγυπτίων να εμποδίσουν ακτιβιστές απ’ όλο τον κόσμο να εισέλθουν στη Γάζα (ενώ εκείνη κλείνονταν στο «Τοίχος της Ντροπής»).
Εμείς, που στηρίζουμε το κίνημα των Σαχραουί [κίνημα για την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας] ενάντια στην μαροκινή κατοχή, τη στιγμή που 7 εκπρόσωποι του κινήματος τις τελευταίες μέρες είναι σε απεργία πείνας .
Εμείς, που αγωνιζόμαστε να λάβει τέλος η παρουσία Νατοϊκών στρατευμάτων σε Ιράκ- Αφγανιστάν.
Εμείς, είμαστε χωρίς καμία αμφιβολία στο πλευρό των Ιρανών που αγωνίζονται για Δημοκρατία, Ελευθερία , Δικαιοσύνη και ενάντια σε ένα καθεστώς που δεν έχει την «πολυτέλεια» να εκφραστεί σε όφελος του καταπιεσμένου λαού, δεδομένου ότι είναι ένα καθεστώς που υποδουλώνει τον ίδιο του το λαό κάτω από συνθήκες αφόρητης καταπίεσης.
Η εξέγερση στο Ιράν, μετά τις παρατυπίες στις προηγούμενες εκλογές, είχε ήδη κάνει ορατή τη μαζική αμφισβήτηση του θεοκρατικού και δικτατορικού καθεστώτος.Οι διαδηλωτές και οι διαδηλώτριες που διεκδίκησαν δικαιώματα κι ελευθερίες, αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή, βασανιστήρια, ακόμα και δολοφονίες.
Αυτές τις μέρες ξαναβρίσκονται στο δρόμο χιλιιάδες πολίτες του Ιράν, γιατί ασφυκτιούν κάτω από αυτό το καθεστώς που τούς στερεί κάθε δικαίωμα (ιδαίτερα από τις γυναίκες). Και πάλι το καθεστώς των μουλάδων αντιμετωπίζει τις συνεχιζόμενες κνητοποίήσεις με ωμή βία. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους εξεγερμένους. Ο λαός του Ιράν έχει ανάγκη την αλληλεγγύη των κινημάτων, και όχι τα κροκοδείλια δάκρυα της Δύσης, η οποία συνεχίζει να τον απειλεί με πόλεμο.
Αλληλεγγύη στην Ιρανική εξέγερση
Να σταματήσει η σφαγή - Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι
__________________________________________
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Τρίτη 5 Γενάρη, 6 μ.μ
στο φάρο Ψυχικού και πορεία προς την Ιρανική πρεσβεία
__________________________________________
ΑΚΟΑ, Αντιεθνικιστική-Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κόκκινο, Νεολαία ΣΥNασπισμού, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης
Εκδηλώσεις την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
_______________________________________
Η Πρωτοβουλία Πολιτών για την προάσπιση του εβραϊκού νεκροταφείου, διοργανώνει την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου δύο εκδηλώσεις υπό τον γενικό τίτλο: «Τα Γιάννενα θυμούνται».
Η Πρωτοβουλία συγκροτήθηκε από πολίτες των Ιωαννίνων που αντιτίθενται στις ρατσιστικές και νεοναζιστικές επιθέσεις εναντίον του εβραϊκού νεκροταφείου της πόλης μας.
Οι εκδηλώσεις έχουν ως εξής:
- Στις 2.30 το μεσημέρι, η Πρωτοβουλία καλεί τους κατοίκους των Ιωαννίνων σε ανοιχτή συγκέντρωση πολιτών μπροστά στο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου.
- Στις 19.30, στην αίθουσα της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών (Παρασκευοπούλου 4), η Πρωτοβουλία οργανώνει εκδήλωση λόγου. Οι ομιλητές είναι, επιστήμονες, ερευνητές και συγγραφείς βιβλίων για τα Γιάννενα και την εβραϊκή κοινότητα, (με αλφαβητική σειρά):
Φραγκίσκη Aμπατζοπούλου, Kαθηγήτρια Nεοελληνικής Φιλολογίας, ΑΠΘ: «Tο Oλοκαύτωμα των Γιαννιωτών Eβραίων στη λογοτεχνία»
Ελένη Κουρμαντζή, ερευνήτρια ρωμανιώτικου εβραϊσμού, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: «Διάθεση ειδών της Ισραηλιτικής Κοινότητος Ιωαννίνων» (Αριθμ. Πρωτ. 14765/20 Αυγούστου 1944)
Σάββας Μιχαήλ, (Σαμπετάϊ Μάτσας), συγγραφέας, «Ρωμανιώτες Εβραίοι: εμείς οι Γιαννιώτες, οι άλλοι»
Ευτυχία Νάχμαν συγγραφέας «Καταγγελία»
Απόστολος Παπαϊωάννου, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, «Οι Εβραϊκές Συνοικίες των Ιωαννίνων, Ιστορία - Πολεοδομία - Αρχιτεκτονική»
Γιώργος Σομπότης, συγγραφέας, «Η Παιδεία των Εβραίων των Ιωαννίνων»
Μιχάλης Σπέγγος, συγγραφέας, «Η διατήρηση της μνήμης και η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος».
Με πρόσχημα τη διόγκωση των ελλειμμάτων και στα πλαίσια των απαιτήσεων της ΟΝΕ μεθοδεύεται νέος γύρος λιτότητας και πραγματικής συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος με πάγωμα μισθών και συντάξεων και νέα φορομπηχτικά μέτρα. Την ίδια στιγμή εξαγγέλλεται προϋπολογισμός ακόμη μεγαλύτερων περικοπών των κοινωνικών δαπανών. Σύμμαχος της κυβέρνησης στην πολιτική λιτότητας είναι η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που δεν παίρνουν απόφαση για καμιά κινητοποίηση και επί της ουσίας νομιμοποιούν την πολιτική της λιτότητας.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένωνγια απεργιακή κινητοποίηση στις 17/12, ημέρα που ψηφίζεται ο προϋπολογισμός. Πρωτοβουλία ιδιαίτερα κομβική, για να μπορέσει το κίνημα να απαντήσει στην επαίσχυντη στάση της γραφειοκρατίας αλλά και για να δώσει διέξοδο στη διάθεση ευρύτερων κομματιών εργαζομένων να βγουν στο δρόμο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Με τα πρωτοβάθμια σωματεία, τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες, όλοι στην Απεργία. Όλοι στην απεργιακή προσυγκέντρωση στις 10:00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο.
Την Κυριακή 6 Δεκέμβρη και ενώ στους δρόμους της πόλης είναι σε εξέλιξη μαζικότατη και μαχητική πορεία, τα ΜΑΤ περικυκλώνουν τον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο.
Παρά τις απειλές οι παρευρισκόμενοι αρνούνται να επιτρέψουν την είσοδο των μπάτσων στο χώρο. Στις επίμονες ερωτήσεις τους για το αν υπάρχει εισαγγελέας ή κάποιο νομιμοποιητικό έγγραφο αντιτάσσουν τον τσαμπουκά τους και προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα και τις τζαμαρίες. Τελικά και χωρίς να τηρήσουν κανένα πρόσχημα νομιμότητας εισβάλουν στο χωρο από την πίσω πόρτα της πολυκατοικίας. Συγχρόνως εισβάλουν και σε διπλανά σπίτια τρομοκρατώντας όλη τη γειτονιά. Ακολουθεί κυνηγητό στο εσωτερικό της πολυκατοικίας και βίαιη απομάκρυνση του κόσμου εκτός του κτιρίου∙ ξυλοκοπούν, τραμπουκίζουν, βρίζουν και καταστρέφουν.
Ακολούθησε σωματική έρευνα, εξακρίβωση στοιχείων, έρευνα σε τσάντες και φωτογραφικές μηχανές. Ταυτόχρονα, στον άδειο από συντρόφους-ισσες χώρο, κουκουλοφόρος μπάτσος ερευνά το στέκι για περίπου μισή ώρα. Τα μόνα «ενοχοποιητικά στοιχεία» που βρήκαν ήταν έντυπο υλικό και αφίσες του κινήματος που κατά τη γνώμη τους ήταν αρκετά για να δικαιολογηθεί η εισβολή τους. Ακολουθούν απειλές για προσαγωγές οι οποίες τελικά δεν πραγματοποιούνται, αφού τα ΜΑΤ αποχωρούν μετά από επείγουσα κλήση για επέμβασή τους σε άλλο σημείο της πόλης.
Η παράνομη εισβολή στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα στοχοποίησης στεκιών και καταλήψεων και τρομοκράτησης αγωνιζόμενων ανθρώπων, που είδαμε να εντείνεται ενόψει των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη. Χαρακτηριστική είναι η εισβολή της αστυνομίας το Σάββατο 5 Δεκέμβρη στο στέκι Ρεσάλτο στο Κερατσίνι και η παραπομπή σε δίκη όσων βρισκόταν εκεί με βαριές κατηγορίες βασισμένες σε γελοία στοιχεία, αλλά και όσων τους στάθηκαν αλληλέγγυοι καταλαμβάνοντας το δημαρχείο Κερατσινίου.
Οι επιθέσεις στους χώρους μας, παράνομες και «νόμιμες», οι μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις (στα Γιάννενα 39 προσαγωγές και μία σύλληψη στις 6 Δεκέμβρη) το κλίμα αστυνομοκρατίας καθώς και η πολιτική της μηδενικής ανοχής του Χρυσοχοϊδη, όσες «επιτυχίες» και αν έχουν, δε θα καταφέρουν να μας στείλουν στα σπίτια μας. Συνεχίζουμε όπως εδώ και τέσσερα χρόνια, ανοιχτά και δημόσια, με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, την πολύμορφη πολιτική και πολιτιστική παρέμβαση μας.
Στις 6 Δεκέμβρη 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας από τον Ειδικό Φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μια ακόμα δολοφονία προστίθεται στη μακρά σειρά δολοφονιών από αστυνομικούς, λιμενικούς και συνοριοφύλακες ενάντια σε νεολαίους, μετανάστες, τσιγγάνους, εργαζόμενους. Αυτή τη φορά όμως η δολοφονία δε μένει αναπάντητη. Η εξέγερση του Δεκέμβρη απλώνεται σε όλη την Ελλάδα, από άκρη σε άκρη. Η νεολαία, ιδιαίτερα οι μαθητές, και ο αντικαπιταλιστικός χώρος δίνουν τον τόνο. Η ανυπακοή είναι δυναμική και γενικευμένη. Σχολεία και πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κατάληψη και μαχητικά μπλοκ μαθητών εκφράζουν την οργή τους ενάντια στην αστυνομία, αλλά και στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στις εφαρμοζόμενες πολιτικές των τελευταίων χρόνων που έχουν οδηγήσει τον κόσμο της εργασίας και κυρίως τη νεολαία στην απελπισία. Μόνο η «υπεύθυνη» στάση της ηγεσίας συνδικάτων και της κοινοβουλευτικής αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ αποτρέπουν τη συμμετοχή του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος στην εξέγερση και την άμεση πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή.
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου όμως στάθηκε η αφορμή. Οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ακολουθούν. Πέρα από τη γενικευμένη κρατική καταστολή, πρέπει να αναζητηθούν στιςι πολιτικές λιτότητας που προσπαθούν όλο και περισσότερο να αναιρέσουν κεκτημένα του εργατικού κινήματος και όλο και περισσότερο δυσχεραίνουν τη θέση των εργαζόμενων σήμερα. Πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές που προωθούν την κρατική τρομοκρατία σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μας για να μπορέσουν να περάσουν αντεργατικά μέτρα.: από την αύξηση της ανεργίας, και το φόβο της απόλυσης, την κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα, τις απολύσεις, την απλήρωτη, επισφαλή, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, τους μισθούς της μόνιμης λιτότητας, τις σπουδές χωρίς εργασιακή προοπτική, το σχολείο εξεταστικό κέντρο χωρίς ελεύθερο χρόνο. Αυτά ήταν τα πραγματικά καύσιμα της εξέγερσης, ούτε λίγο ούτε πολύ η ίδια η δικτατορία της αστικής τάξης στην Ελλάδα και οι συνέπειές της στις ζωές όλων μας.
Ένα χρόνο μετά, με μια νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η αστυνομία και η εργοδοσία εξακολουθούν να τρομοκρατούν. Η δίκη του δολοφόνου Κορκονέα αναβάλλεται για όσο το δυνατόν αργότερα και ο τόπος διεξαγωγής της μεταφέρεται στην Άμφισσα, όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα βλέμματα και τα αυτιά των χτεσινών εξεγερμένων. Τα ΜΑΤ εξακολουθούν να είναι παρόντα στις γειτονιές, στις πορείες, στις απεργίες, και οι λιμενικοί και οι συνοριοφύλακες εξακολουθούν να ευθύνονται για «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» και βουλιάγματα πλοίων με μετανάστες και πρόσφυγες στο Αιγαίο. Ένα χρόνο μετά, στα Γιάννενα τα ΜΑΤ εξακολουθούν να επεμβαίνουν στο εργοστάσιο του Καριπίδη για να «προστατέψουν» τα αφεντικά από τους απλήρωτους απεργούς, εξακολουθούν να παίρνουν από πίσω και να προκαλούν κάθε πορεία που γίνεται στην πόλη, συνεχίζοντας το δόγμα Πολύδωρα όταν για πρώτη φορά στις 17 Νοέμβρη 2006 άρχισαν τα ΜΑΤ στα Γιάννενα, εντελώς αναίτια και απρόκλητα, να «συμμετέχουν» και αυτά σε κάθε πορεία.
Ένα χρόνο μετά, με νέα κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά, η λιτότητα συνεχίζεται, τα λιμάνια ιδιωτικοποιούνται, οι απολύσεις συνεχίζονται, η ανεργία είναι σε διψήφια νούμερα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι πάντα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, το ασφαλιστικό «ανοίγει» και πάλι, για να συνεχιστεί η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Όλη η νεοφιλελεύθερη ατζέντα, κοινή σε όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και με τη βοήθεια της Ευρωπαίκής Ένωσης, είναι εδώ για να εφαρμοστεί. Οι πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης τόσο με τα stage, όσο και με τους λιμενεργάτες και τους εκπαιδευτικούς είναι χαρακτηριστικές για τις διαθέσεις της. Όλα τα κομμάτια εκείνα της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας που έχουν βγει στους δρόμους και διεκδικούν το αυτονόητο, μια μόνιμη και σταθερή δουλειά να είναι αυτά που θα δώσουν τον τόνο στο φετινό Δεκέμβρη, όσοι και όσες αγωνιζόμαστε ενάντια στη λιτότητα και τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, όσοι και όσες αγωνιζόμαστε για τα δημοκρατικά δικαιώματα πρέπει να πιάσουμε το νήμα του εξέγερσης του Δεκέμβρη και με μαζικό τρόπο να βγούμε στους δρόμους για να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στις κυβερνητικές πολιτικές.
Ένα χρόνο μετά η εξέγερση του Δεκέμβρη και οι κοινωνικές εξεγέρσεις παραμένουν επίκαιρες και αναγκαίες. Είναι ακριβώς οι εξεγέρσεις που μπορούν να αμφισβητήσουν όχι μόνο τη μία ή την άλλη πολιτική, αλλά που μπορούν να απαντήσουν όχι μόνο στην κρατική καταστολή και την οικονομική κρίση αλλά και στην καπιταλιστική βαρβαρότητα καθεαυτή, να θέσουν τελικά το ζήτημα της ίδιας της νομιμοποίησης της αστικής τάξης και του κράτους της.
Ο Δεκέμβρης του 2008 δικαιώνεται μέσα από τους μαζικούς, αυτοοργανωμένους, εργατικούς και νεολαιϊστικους Δεκέμβρης του Μέλλοντος. Δικαιώνεται όταν συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια στην κρατική καταστολή, όταν αγωνιζόμαστε για μην πληρώσουμε και πάλι εμείς την κρίση του κεφαλαίου, όταν αγωνιζόμαστε ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό.
Ο Δεκέμβρης του 2008 συνεχίζεται στους σημερινούς αγώνες, συνεχίζεται στις αυριανές εξεγέρσεις, συνεχίζεται και διεκδικεί.
Ενάντια στην κρατική καταστολή:
-Αμνήστευση όλων των διωκόμενων για συμμετοχή στην εξέγερση
-Αφοπλισμός της αστυνομίας
-Κατάργηση όλων των τρομονόμων και του κουκουλονόμου
-Κατάργηση των ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΠΚΕ, Ειδικών Φρουρών, Συνοριοφυλάκων, ομάδας Δ και όλων των «ειδικών» σωμάτων της αστυνομίας
Ενάντια στην οικονομική κρίση και τη λιτότητα:
-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 35ωρο, 5ήμερο, 7ωρο, χωρίς μείωση των αποδοχών.
-1400 ευρώ κατώτατος μισθός.
-Επίδομα ανεργίας στο βασικό μισθό για όλους τους ανέργους.
-Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα για Έλληνες και μετανάστες. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
-Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των τραπεζών, των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων και των επιχειρήσεων που κλείνουν και απολύουν
-Απαγόρευση της υπενοικίασης των εργαζομένων.
-Κατάργηση των προγραμμάτων stageκαι κάθε μορφή ελαστικής εργασίας. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων που δουλεύουν σε αυτά. Πληρωμή όλων των δεδουλευμένων τους. Κάλυψη όλων των ασφαλιστικών εισφορών για όσο καιρό έχουν δουλέψει. Εγγραφή τους στα συνδικάτα.
-Αορίστου χρόνου συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ: Δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι για την συνδικαλιστική της δράση ως γραμματέας σωματείου καθαριστριών
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ: Βρέθηκε νεκρή μετά τους αγώνες της κατά των εξευτελιστικών πρακτικών εις βάρος των γυναικών στις φυλακές
30ΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακρωτηριάστηκε με αλυσοπρίονο από τον εν διαστάσει σύζυγό της στην Καλαμάτα μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά τους 25ΧΡΟΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ: Αποκεφαλίστηκε από τον σύζυγό της στην Σαντορίνη
ΑΛΙ ΖΑΧΙΡΑ: Οικιακή βοηθός την οποία έριξε η εργοδότριά της από το δεύτερο όροφο
Για τις 5 αυτές γυναίκες - θύματα βίας μάθαμε, λιγότερα ή περισσότερα. Για τις 16 γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον νυν ή πρώην σύντροφο/σύζυγό τους τον τελευταίο χρόνο ίσα που μάθαμε. Για τις 5.000 γυναίκες που βιάζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα δεν θα μάθουμε ποτέ. Το ίδιο και για τις χιλιάδες γυναίκες που κακοποιούνται καθημερινά με τόσους άλλους τρόπους.
Οι δολοφονίες και οι βιασμοί των γυναικών ήταν ανέκαθεν απλά η κορυφή του παγόβουνου και αποτελούσαν την πιο βάρβαρη μορφή επιβολής της ανδρικής εξουσίας πάνω στα σώματα των γυναικών, σε ένα πατριαρχικό σύστημα βίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε και εξαπλώνεται το trafficking, το σύγχρονο δουλεμπόριο για σεξουαλική εκμετάλλευση με θύματα γυναίκες και ανήλικα παιδιά, που έχει εξελιχθεί στην τρίτη πιο κερδοφόρα επιχείρηση παγκοσμίως.
Όμως η βία που υφίσταται η γυναίκα είναι καθημερινή, πολύμορφη και πανταχού παρούσα: στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Από τα υποτιμητικά σχόλια, τον προσβλητικό λόγο, τον "δεδομένο" ρόλο της νοικοκυράς και της μητέρας, τα σεξιστικά "κομπλιμέντα", τις διαφημίσεις που την υποβιβάζουν σε διακοσμητικό - σεξουαλικό αντικείμενο έως το χούφτωμα στο λεωφορείο, την σεξουαλική παρενόχληση, την "πατροπαράδοτη" σφαλιάρα, το ξύλο και κάθε είδους απειλές και εξευτελισμούς. Είναι τόσο η ίδια αυτή βία όσο και η υποψία της που την εμποδίζει από την ισότιμη συμμετοχή στο δημόσιο χώρο, της στερεί τη νύχτα, την καθηλώνει.
Αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να την αλλάξουμε!
Να παλέψουμε για την κατάργηση των σχέσεων εξουσίας, για μια κοινωνία χωρίς φόβο, φτώχεια και βία, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις με σεβασμό στη πολυμορφία. Να σπάσουμε τη σιωπή και την ανοχή, να κάνουμε ορατή την «αθέατη» καθημερινή ενδοοικογενειακή βία και τη βία λόγω φύλου.
Να στηρίξουμε όλες τις γυναίκες που τολμούν να την καταγγείλουν. Να μην επιτρέψουμε την ενοχοποίηση και την περιθωριοποίησή τους. Να δημιουργηθούν επαρκείς χώροι υποδοχής και υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών. Να υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Να ανατρέψουμε τα στερεότυπα και να αλλάξουμε την νοοτροπία που κυριαρχεί στην οικογένεια, την εκπαίδευση και τα Μ.Μ.Ε.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
_____________________
ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ
Στην πρωτοβουλία μέχρι στιγμής μετέχουν: Διεθνής Αμνηστία, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Ομάδα Αποδόμησης Φύλου Losotras, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (ελληνικό Δίκτυο), Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, Ομάδα Γυναικών Κόκκινο, Ομάδα Στην Πρίζα, Νεολαία ΣΥΝ, Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, Ψ-Πόλις, Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Αυτόνομο Φεμινιστικό Εργαστήρι, Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ), Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων .
mass demonstrations andbroad solidarity throughout the country
Τhroughout the last few years, studying conditions at Austrian universities have dramatically declined. The introduction of tuition fees, a massive cutback of democratic structures and lack of course availability are only some examples. Reasons can be found in the huge decline in university funding on the one hand and the introduction of the three-level "Bologna" system on the othe, resulting in the implementation of admission reductions and limits.
On October 22, students’ dissatisfaction turned into savage protest. At noon several hundred students from the Academy of Fine Arts (which was occupied the day before) and the University of Vienna gathered to make known their desperate situation. In a spontanious action they squatted in Austria’s largest auditorium in the main university building. The news of the occupation spread rapidly and soon students from several other departments joined.
What started as a spontanious act of protest, within the course of just a week, evolved into massive student protests throughout all major Austrian university cities. The University of Vienna, for example, has been constantly occupied by several thousand people. Self-organised action groups have built an efficient infrastructure that includes a public kitchen, first aid and legal consulting. In addition to that 100 work groups have been formed, whose main subject is the discussion of strategy and denands.
On October 28, seven days after the initial occupation, Vienna witnessed one of the largest education-related rallies in Austrian history, with 40,000 people taking part. The following day, in Graz, Austria’s second-largest city, a demonstration with several thousand people took place.
The students have presented a broad catalogue of demands to government and university policy makers. Demands include the democratisation of all aspects of university life, a massive increase in funding, free and equal admission for all with the necessary qualifications and the implementation of accessible/barrier-free studying for those with special needs. The students are also calling for a ``50% women’’ clause for all positions in university administration and the education system.
Along with various organisations and groups from all corners of Austrian society and the world, many university professors and administrative staff have demonstrated their solidarity with the protesting students. This and the incredible power and hope that has developed, encourage the movement to persist and grow until the students’ demands are met.
The movement that has formed in the wake of the protests is opening up free social spaces, practising grassroots democracy and invigorating university life with self-organised lectures, workshops and task groups. Students are getting involved in an unprecedented fashion and are receiving great public support for their concerns.
Leading figures from politics, culture and society at large consider the protest movement as a seismograph for problems that reach far beyond the education system. So far, more than 350 university lecturers and researchers have declared solidarity with the occupying students and many actively participate in the protests. The highly precarious working conditions that university staff increasingly face, including short-term contracts and little job security, has a detrimental effect on the quality of research and teaching.
After the widening of the protests and the numerous declarations of solidarity from all over the world, the Austrian government finally reacted. The minister of science and research Johannes Hahn promised 34 million euro from the ministry’s reserve budget. The protesters believe this gesture is not in the least adequate to effectively solve the range of structural problems.
Furthermore, there is criticism that the minister still has not approached the protesters to discuss their demands in detail. On November 5, the protest movement is planning a nationwide day of action in order to strengthen their demands and further encourage public debate about the Austrian education system.
Contact the students of the Occupied University of Vienna at:
Σήμερα το πρωί μια αντιπροσωπεία της Sinistra Critica παρέστη στο προξενείο του Ιράν για να διαμαρτυρηθεί για την καταστολή που ασκεί το κράτος ενάντια στις δημοκρατικές διαδηλώσεις, για την υποστήριξη των πρωτοβουλιών των Ιρανών φοιτητών/τριών και για να διεκδικήσει ελευθερία και δικαιοσύνη για τους/ις Ιρανούς/ες . 
