- Μειώνουν τους μισθούς μας κατά 50-100 ευρώ το μήνα!- Μετατρέπουν το ασφαλιστικό σύστημα από κοινωνικό σε κεφαλαιοποιητικό!
- Το Σχέδιο Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπει, για το 2010, 7-8.000 λιγότερες προσλήψεις αναπληρωτών και 3.000 λιγότερες μονίμων εκπαιδευτικών, δηλαδή περικοπή 50-70%!
- Μέσα από το σχέδιο Καλλικράτης επιχειρούν να μεταφέρουν τα σχολεία στους δήμους [αναλυτικό πρόγραμμα, διορισμούς, χρηματοδότηση]!
Με επίκεντρο τις εξελίξεις στο δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, επιχειρείται να διαμορφωθεί σκηνικό ιδεολογικής τρομοκρατίας από τα επιτελεία της κυβέρνησης, της άρχουσας τάξης συνολικά και από τα ισχυρά ΜΜΕ, ώστε, με μοχλό την επίκληση του κινδύνου δημοσιονομικής κατάρρευσης και την απειλή της πτώχευσης, οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν χωρίς αντιστάσεις τα νέα σκληρά μέτρα που ήδη ανακοινώνονται και να λειανθεί ο δρόμος για τις ακόμα ληστρικότερες απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την τρομοκρατία των οικονομικών δεικτών, εμφανίζεται πρόθυμη να εφαρμόσει κάθε αντιλαϊκή πρόταση των Βρυξελλών και του ΔΝΤ. Η μόνιμη και σταθερή εργασία και όσοι από τους εργαζόμενους δεν βιώνουν την εργασιακή ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα στοχοποιούνται. Μέσα από μια οργανωμένη εκστρατεία ψεύδους η κυβέρνηση και οι εκλεκτοί του κεφαλαίου στα ΜΜΕ παρουσιάζουν τους δημοσίους υπαλλήλους να αμείβονται με χιλιάδες ευρώ και να απολαμβάνουν απαράδεκτα προνόμια. Στόχος δεν είναι οι δήθεν υψηλόμισθοι, αλλά το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Για πρώτη φορά μεταπολεμικά θα έχουμε ονομαστική μείωση των αποδοχών μας, μέσω της περικοπής των επιδομάτων και της αύξησης στην παρακράτηση φόρου.
1. Κάθε εκπαιδευτικός παίρνει το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης, 350 περίπου ευρώ, το επίδομα των 105 ευρώ και το κίνητρο απόδοσης 100 ευρώ, σύνολο περίπου 550ευρώ. Η περικοπή κατά 10% οδηγεί σε μείωση τουλάχιστον 50 ευρώ σε κάθε εκπαιδευτικό, που βέβαια είναι σημαντικά μεγαλύτερο αν κάποιος συνυπολογίσει και τις αντίστοιχες περικοπές στα επιδόματα ευθύνης (διευθυντές, υποδιευθυντές) ή ειδικά επιδόματα στα ειδικά σχολεία. Έτσι ακόμα και αν δοθεί η αύξηση του 1,5%, δηλαδή περίπου 15 ευρώ, σε όσους έχουν συνολικές αποδοχές μέχρι 2.000 ευρώ{μεικτές ή καθαρές, δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί) και πάλι θα υπάρχει πραγματική και ονομαστική μείωση των αποδοχών ΟΛΩΝ των εργαζομένων. Είναι ή δεν είναι πολιτικοί απατεώνες όταν προεκλογικά δήλωναν ότι ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΩΘΕΙ το εισόδημα κανενός;
2. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο ακόμα μεγαλύτερης μείωσης του μισθού από τον Απρίλη, αφού καταργείται το αφορολόγητο των 12.000, καθώς πλέον για να φτάσει σε αυτό ένας μισθωτός θα χρειάζεται 6.000 ευρώ σε αποδείξεις. Το αφορολόγητο γίνεται έτσι 6.000 ευρώ και αν η παρακράτηση φόρου υπολογιστεί, όπως είναι αναμενόμενο, με βάση αυτό, θα διπλασιαστεί! Με βάση όλα τα παραπάνω η πραγματική μείωση του μισθού μας θα ξεπεράσει τα 100 ευρώ!
3. Η σημαντική αύξηση των εμμέσων φόρων σε καταναλωτικά αγαθά ευρείας κατανάλωσης, αλλά και οι συνεχείς αυξήσεις στα διάφορα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, όσο και η προκλητική ληστεία με τα τέλη κυκλοφορίας, περιγράφουν με σαφήνεια το μέγεθος της ληστρικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την πολιτική της ΝΔ.
4. Και σαν να μην έφταναν οι απολύσεις, η επισφάλεια, η ανεργία, η λιτότητα και η φοροεπιδρομή, οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να τα βγάλουν πέρα και με την ακρίβεια, που καταβροχθίζει μισθούς και εισοδήματα. Πρωταθλήτρια στην ακρίβεια θεωρείται η Ελλάδα, όπως προέκυψε από στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, με τα είδη πρώτης ανάγκης και ευρείας κατανάλωσης να έχουν ακριβύνει κατά 2,5% σε σχέση με την περσινή περίοδο. Πρόκειται για τις υψηλότερες αυξήσεις ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης.
5. Επίσης, η μείωση των κοινωνικών δαπανών, με τις δαπάνες για την υγεία 6,8 δις. ευρώ, για παράδειγμα, να ισούνται με τα χρέη των νοσοκομείων 6,5 δις και το μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, με την ΕΥΑΘ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, συμπληρώνουν την εικόνα της επίθεσης.
ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ
και ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ
1. Το ασφαλιστικό είναι αλληλένδετο με το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων και με το ζήτημα της εισοδηματικής πολιτικής και επιπλέον, στη σημερινή συγκυρία, επηρεάζεται άμεσα από τη διαδικασία της οικονομικής επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το έλλειμμα και συνολικά οι χειρισμοί γύρω από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, υποθηκεύουν οικειοθελώς τη δημοσιονομική πολιτική των επόμενων χρόνων στα ασφυκτικά πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας της Ε.Ε., οδηγούν σε καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλλες και σε πολυετή άγρια λιτότητα, επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν ακόμα πιο δραστικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις στην κοινωνική ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις. Οι συνεχείς τακτικές επισκέψεις «εμπειρογνωμόνων» της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο εξευτελιστικός τρόπος «ανάκρισης» υπουργών και κυβερνητικών στελεχών, οι αφόρητες πιέσεις των διεθνών αγορών και των εταιριών – «διεθνών οίκων» αξιολόγησης (βλ. Standard and Poors, Moody’s, Fitch κλπ.) συγκλίνουν σε μια πρωτοφανή σε έκταση και ένταση αντιλαϊκή πολιτική που περιλαμβάνει: άγρια λιτότητα διαρκείας με ονομαστική μείωση των μισθών, λεηλασία του εισοδήματος των εργαζομένων, με θεαματική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, δραστικές περικοπές των κοινωνικών δαπανών, διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
Η κυβέρνηση από την πλευρά της, αξιοποιεί τις διεθνείς πιέσεις για να νομιμοποιήσει την πολιτική της. Άλλωστε, από όλες ανεξαίρετα τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, είναι πλήρης η παραδοχή των γενικών αρχών και πλαισίων του Προγράμματος Σταθερότητας, της Συνθήκης της Λισαβόνας, της ΟΝΕ και του κοινού νομίσματος και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που στο άρθρο 104 προβλέπει αναλυτικά τις διαδικασίες επιτήρησης των χωρών που έχουν «υπερβολικό» έλλειμμα. Συνοπτικά, θα λέγαμε ότι η προσπάθεια διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης, ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα με μια συνολική επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις και τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και οικονομικής υποτέλειας στις επιταγές της Ε.Ε. και των διεθνών αγορών. Στις επιπρόσθετες δυσκολίες που απορρέουν από αυτή την οικονομική – κοινωνική συγκυρία πρέπει να συνυπολογίσουμε το πάγωμα των προσλήψεων, τη γιγάντωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και την αύξηση της ανεργίας, που επιδεινώνουν την κατάσταση των ταμείων. Οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, η οικονομική ασφυξία που επιβάλλεται από το νέο προϋπολογισμό, οδηγούν τα ταμεία σε κατάρρευση.
2. Πως φτάσαμε ως εδώ: Εδώ και είκοσι χρόνια, μια σειρά αντιασφαλιστικών νόμων ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν, με βασικούς στόχους τα όρια ηλικίας, τις εισφορές των εργαζομένων και το ύψος των συντάξεων. Ταυτόχρονα, επιτεύχθηκε η διαίρεση των ασφαλισμένων σε «παλιούς» και «νέους». Τα όρια ηλικίας ανέβηκαν στο 65ο έτος για τους νεοεισερχομένους (μετά το ’93) και οι εισφορές αυτών των συναδέλφων είναι πολύ μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι κυριότεροι νόμοι είναι: α. Ο νόμος Σιούφα-Μάνου (νόμος 1902/1990), β. Ο νόμος Ρέππα-Χριστοδουλάκη (νόμος 3029/2002), γ. Ο νόμος Πετραλιά (νόμος 3655/2008)
Παρ’ όλες τις δραστικές περικοπές των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία χειροτέρευσε, αφού οι πραγματικές αιτίες δεν βρίσκονται στην «γήρανση» του ενεργού πληθυσμού ούτε στα «προνόμια» των ασφαλισμένων, αλλά στη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων από το κράτος και τις τράπεζες, στο τζογάρισμά τους στο χρηματιστήριο, στην εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή από κράτος και εργοδοσία, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που στερούν τα ταμεία από πόρους. Όλα αυτά προκύπτουν από συγκεκριμένα και τεκμηριωμένα στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όλα αυτά αποτελούν αιτίες και ταυτόχρονα μέρος του σχεδίου διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζεται σταδιακά.
3. Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Σήμερα, μετά από τόσες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, που θα εξασφάλιζαν υποτίθεται μια ολόκληρη περίοδο βιωσιμότητας στο ασφαλιστικό σύστημα σύμφωνα με τους εμπνευστές τους, οι ίδιοι κύκλοι διαπιστώνουν με κροκοδείλια δάκρυα ότι «τα ταμεία έχουν ζωή µέχρι τον Ιούνιο αν δεν προχωρήσουν αµέσως οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό». Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο οικονομικό εκβιασμό σε βάρος των ασφαλισμένων. Ο ίδιος ο υπουργός εργασίας δηλώνει ότι «σύµφωνα µε πρόχειρες εκτιµήσεις, το 2015-2016 υπάρχει κίνδυνος να µην καταστεί δυνατό να καταβληθούν κάποιες από τις 12 µηνιαίες συντάξεις και τα δώρα. Όταν δηλαδή η γενιά της µεταπολίτευσης βγει στη σύνταξη, τότε το ασφαλιστικό σύστηµα θα παραδοθεί» ("Κεφάλαιο", 12/12/09). Στην ίδια συνέντευξη δηλώνει επίσης ότι «η βασική σύνταξη έχει ούτως ή άλλως προνοιακό χαρακτήρα. Αυτό λοιπόν πρέπει να ποσοτικοποιηθεί. Από εκεί και πέρα, πέραν δηλαδή αυτής της βάσης, προτείνουµε το σύστηµα να δουλεύει ανταποδοτικά, µε βάση το χρόνο ασφάλισης και τα σχετικά ένσηµα». Άλλωστε, με την έναρξη του νέου «διαλόγου» για το ασφαλιστικό, ο υπουργός εργασίας πρότεινε το διαχωρισμό της σύνταξης σε ανταποδοτική –αναλογική και σε προνομιακή [360 ευρώ!]. Αποκαλυπτικές είναι και οι προτάσεις που κατατίθενται στην «επιτροπή διαλόγου» για τη μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος σε κεφαλοποιητικό, δηλαδή, την αλλαγή του «από σύστημα καθορισμένων αποδοχών σε σύστημα καθορισμένων εισφορών», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος θα γνωρίζει τι εισφορές θα πληρώνει, αλλά δεν θα γνωρίζει τι σύνταξη θα πάρει !
Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι οι στόχοι της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε βαθιές δομικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, που υπερβαίνουν κατά πολύ τις γνωστές αλλαγές στα όρια ηλικίας, το ύψος των συντάξεων και των εισφορών. Μιλάμε για την ριζική, δομική αλλαγή της φυσιογνωμίας της ασφάλισης, από κοινωνική σε επαγγελματική – ανταποδοτική και την υιοθέτηση της αντίληψης των τριών πυλώνων : μια κύρια σύνταξη στο επίπεδο ενός κοινωνικού βοηθήματος, μια ανταποδοτική σύνταξη που θα εξαρτάται από τις εισφορές του κάθε ασφαλισμένου και, τέλος, την προαιρετική ασφάλιση σε μια ιδιωτική εταιρία ή και τη δημιουργία ενός επαγγελματικού ταμείου! Επιπλέον, η ενοποίηση όλων των ταμείων σε τρία ή τέσσερα θα επιτρέψει την καταλήστευση όσων ταμείων απέμειναν εύρωστα, ενώ όλο το ασφαλιστικό μοντέλο αποτελεί συνέχεια και προέκταση του εργασιακού μοντέλου της «ελαστασφάλειας» που προωθείται στις χώρες της Ε.Ε.
4. Η απόφαση της Ε.Ε. για τους ασφαλισμένους του δημοσίου.
Η απόφαση του ευρωδικαστηρίου (ΔEK. C- 559/07. 26.03.2009), που εξισώνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα την αύξηση του ορίου ηλικίας των γυναικών από 5 έως 17 χρόνια, μεθοδεύτηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και φέρνει τη σφραγίδα της Ε.Ε. και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση θα συμπεριλάβει αυτές τις δυσμενείς αλλαγές στο νέο αντιασφαλιστικό νόμο. Η απόφαση του ευρωδικαστηρίου, βάζει βόμβα στα θεμέλια του ίδιου του δημόσιου - κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης στο δημόσιο τομέα. Θεωρεί ότι το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα του Δημοσίου δεν αποτελεί σύστημα κοινωνικής, αλλά επαγγελματικής ασφάλισης, πράγμα που σημαίνει ότι για τα όρια ηλικίας, το ύψος των συντάξεων και γενικότερα τις παροχές, δεν έχει την εγγύηση του κράτους και άρα είναι επισφαλής., ενώ οι κανόνες που τη διέπουν αποφασίζονται άμεσα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ακολουθούν τη σχετική νομολογία χωρίς δυνατότητα παρέμβασης των εθνικών κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση εκχωρεί με αυτόν τον τρόπο στις Βρυξέλλες και το Ασφαλιστικό, ενώ εγκαταλείπει την «αρχή της επικουρικότητας». Έτσι, για τις συντάξεις (του Δημοσίου) θα έχουν λόγο οι Βρυξέλλες, όπως τώρα συμβαίνει με το έλλειμμα και το χρέος (επιτήρηση). Παράλληλα, επειδή το Δημόσιο δεν εγγυάται τις συντάξεις, αν στο μέλλον εντοπίζεται αναλογιστικό (κρυφό) έλλειμμα και οι εισφορές των εν ενεργεία δεν φτάνουν για να πληρωθούν οι συντάξεις σε βάθος χρόνου την 50ετία, τότε θα μειώνονται οι καταβαλλόμενες εκείνη τη στιγμή συντάξεις! Το επαγγελματικό Ταμείο είναι Ταμείο σταθερών εισφορών, δηλαδή οι πληρωμές του εργαζόμενου και του εργοδότη, μαζί με τις αποδόσεις που αυτές σημειώνουν (σκεφτείτε τι θα γίνει αν «επενδυθούν» σε δομημένα ομόλογα), διαμορφώνουν το μηνιαίο ύψος των συντάξεων. Ενώ μέχρι τώρα έχουμε ασφαλιστικό σύστημα προσδιορισμένων αποδοχών.
5. Η κατάσταση των ταμείων του Δημοσίου. Α) Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ):
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία το έλλειμμα του ταμείου στις 30/11/09 ήταν 720 εκ. € ενώ τα αποθεματικά του είναι 49.283.928 €. Οι κατατεθειμένες αιτήσεις για εφάπαξ φτάνουν πλέον τις 17.300 και επομένως η απαιτούμενη δαπάνη για την κάλυψή τους ανέρχεται στα 710 εκ. €. Το ταμείο αγόρασε δυο τοξικά ομόλογα ένα 3 εκ που σήμερα έχει αξία 1,5 εκ και ένα 10 εκ που σήμερα αξίζει 6,5 εκ., άρα συνολική ζημιά 5 εκ. €. Η διοίκηση του ταμείου προσανατολίζεται στις γνωστές «λύσεις», όπως δάνειο ή αύξηση των εισφορών των εργαζομένων (βάζοντας εισφορές και στα επιδόματα 2%). Το Δ.Σ. του ταμείου έχει αναστείλει τη σύναψη του δανείου των 200 εκατ €, περιμένοντας τη θέση της νέας κυβέρνησης. Η πρόταση των τραπεζών είναι δάνειο για 15 χρόνια με σταθερό επιτόκιο 6%, άρα αν δώσουν 200 εκ θα πάρουν πίσω 280 εκ €! Τέτοια μέτρα, όπως είναι φανερό, υποθηκεύουν το μέλλον του ταμείου, φορτώνουν την κρίση του στους ασφαλισμένους, ενώ καμιά ουσιαστική λύση δεν προσφέρουν στο πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, το Κράτος οφείλει στο Ταμείο, με βάση τις εκτιμήσεις του ίδιου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, πάνω από 1 δις 350 εκατομμύρια!
Β) Υγειονομική Περίθαλψη (ΟΠΑΔ): Το έτος 2009 είχαμε αλλεπάλληλες καταγγελίες των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί μεταξύ Δημοσίου - γιατρών, φαρμακοποιών και διαγνωστικών κέντρων. Ακάλυπτες από τον Οργανισμό Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) έμειναν για ένα μεγάλο διάστημα οι δαπάνες χιλιάδων υπαλλήλων και συνταξιούχων του Δημοσίου για ιατρικές επεμβάσεις και εργαστηριακές εξετάσεις σε ιδιωτικά κέντρα συμβεβλημένα με τον Οργανισμό! Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η ταλαιπωρία και η οικονομική αφαίμαξη των δημοσίων υπαλλήλων και ταυτόχρονα, η σταδιακή απαξίωση του βιβλιάριου υγείας και του δικαιώματος στη δωρεάν περίθαλψη.
Γ) Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ): Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΤΕΑΔΥ, η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών στις 31/12/2007 ήταν 320.533.059 €, ενώ στις 30/9/2008 η αξία των μετοχών είχε κατρακυλήσει στα 176.933.616 €, σημειώνοντας πτώση κατά 44,8%! Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι και οι 16 μετοχές στις οποίες είχαν «επενδυθεί» τα αποθεματικά του Ταμείου κατέγραψαν όλες σοβαρές απώλειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν και το 60% της αξίας τους. Εννοείται ότι οι ζημιές για το Ταμείο είναι ακόμα μεγαλύτερες, γιατί λόγω της κρίσης του χρηματιστηρίου οι μετοχές βυθίστηκαν στην κυριολεξία. Είναι γνωστό επίσης και το μεγάλο σκάνδαλο με τα τοξικά δομημένα ομόλογα, τα οποία πριν φτάσουν στο ΤΕΑΔΥ είχαν αλλάξει πέντε αγοραστές (απίθανες μίζες) με αποτέλεσμα να αγοραστούν υπερτιμημένα.
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θέτει ως κεντρικό της στόχο την υλοποίηση του σχεδίου για την αποκέντρωση, μέσω του σχεδίου «Καλλικράτης». Στο νέο σχέδιο για την αποκέντρωση κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι αλλαγές που προωθούνται στην εκπαίδευση συνολικά. Να πως «οραματίζονται» οι τεχνοκράτες του Υπουργείου Παιδείας το νέο εκπαιδευτικό μοντέλο:
«Το κράτος διατηρεί μόνο το γενικό πλαίσιο εκπαιδευτικής πολιτικής. Αποφασίζει για τον κορμό του προγράμματος διδασκαλίας (…) Η περιφέρεια στηρίζει τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την κοινωνία, την οικονομία και την απασχόληση. Καθορίζει ειδικές εκπαιδευτικές ζώνες (μετανάστες, τσιγγάνοι, μεγάλη μαθητική διαρροή, ειδικές κατηγορίες). (…) Προσλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς. Για όλα αυτά συγκροτεί Ειδικά Εκπαιδευτικά Συμβούλια που απαρτίζονται από εκπαιδευτικούς, εκλεγμένους με καθολική ψηφοφορία, εκπροσώπους των γονέων και των μαθητών (οι τελευταίοι μόνο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση), εκλεγμένους εκπροσώπους των παραγωγικών και κοινωνικών φορέων, εκπροσώπου του Υπουργείου. Τα Ειδικά Εκπαιδευτικά Συμβούλια μετά από κοινωνική διαβούλευση καθορίζουν μέρος του προγράμματος σπουδών, επιλέγουν και αξιολογούν το εκπαιδευτικό υλικό. Είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη των διαδικασιών κοινωνικής λογοδοσίας. Το σχολικό συμβούλιο επιλέγει βοηθητικό διδακτικό και διοικητικό προσωπικό. Χρηματοδοτεί τη σχολική ζωή με εξασφάλιση και πρόσθετων πόρωv» (από τα Συμπεράσματα του Πολιτικού Συμβουλίου – Συζήτηση για την Παιδεία).
Μέσα σε λίγες γραμμές συμπυκνώνεται με τον πιο καθαρό τρόπο το σχέδιο της κυβέρνησης για την κατεδάφιση του Δημόσιου Σχολείου και την ακόμα πιο στενή σύνδεσή του με την αγορά. Ο στόχος κυβέρνησης και Υπουργείου Παιδείας είναι τριπλός:
1. Επιχειρείται η καθήλωση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία και η μεταφορά τους στις Περιφέρειες και τελικά στους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της αύξησης της τοπικής φορολογίας. Ένα πρώτο δείγμα γραφής αυτής της πολιτικής, το έχουμε δει με την μεταφορά της ευθύνης συντήρησης και λειτουργίας των Παιδικών Σταθμών στους Δήμους. Σταθμοί μαράζωσαν ή έκλεισαν, τα δίδακτρα αυξήθηκαν υπέρογκα, οι εργαζόμενοι σ’ αυτούς βρίσκονται σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας, αφού κυριαρχούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, θα εξαρτάται πλέον άμεσα από τις δυνατότητες των Δήμων, ενώ ταυτόχρονα τα σχολεία ωθούνται να αναζητήσουν πόρους από «χορηγούς» για να καλυφθούν ανάγκες της λειτουργίας τους. Μακροπρόθεσμα το αποτέλεσμα θα είναι ο μαρασμός και το κλείσιμο πολλών σχολείων, κυρίως της περιφέρειας, και η δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων.
2. Με το σχέδιο για την αποκέντρωση αλλάζει ριζικά το καθεστώς των διορισμών στην εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί δεν θα διορίζονται με ενιαίο και κεντρικό τρόπο αλλά μέσα από τους Δήμους ή τις Περιφέρειες. Συνέπεια αυτής της πολιτικής θα είναι η διάσπαση και ο κατακερματισμός των σχέσεων εργασίας. Τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα θα καθορίζονται σε ατομικό πλέον επίπεδο, περιορίζοντας έτσι κάθε μορφή συλλογικής πάλης και διεκδίκησης.
3. Το σχέδιο «Καλλικράτης», επαναφέρει στο προσκήνιο και την κακόφημη «αξιολόγηση». Αυτό που επιχειρείται για άλλη μια φορά είναι η σύνδεση του μισθού του εκπαιδευτικού με την «παραγωγικότητα»-«αποδοτικότητα», καθώς και η πιο στενή εξάρτηση της σχολικής μονάδας από την αγορά.
Επειδή εμείς δε χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν.
ΜΑΣ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
H δύναμή μας βρίσκεται στην ενωτική πάλη μέσα από τα σωματεία μας. Κυβέρνηση και κεφάλαιο έχουν περάσει στη σημερινή επίθεση μόνο και μόνο επειδή έχουν απέναντί τους διασπασμένους εργαζόμενους που επιχειρούν κατά μόνας να τα φέρουν βόλτα. Διαλυτικό ρόλο έχουν παίξει και συνεχίζουν να παίζουν οι εναλλασσόμενες στο ρόλο της κυβερνητικής παράταξης ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, που θυμούνται τα σωματεία μόνο στο βαθμό που θέλουν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους σε υποταγμένους ψηφοφόρους και ανταλλάξιμους ψήφους με ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις, ιδιαίτερα οι υποταγμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Ιδιαίτερα η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που αρνείται να κηρύξει απεργία στις 10/2 μαζί με την ΑΔΕΔΥ, είναι ανοιχτά απεργοσπαστική.
Να τους αποκαλύψουμε και να τους ξεπεράσουμε, αλλάζοντας τους συσχετισμούς, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και συντονισμό όσων πρωτοβάθμιων σωματείων ή και δευτεροβάθμιων οργάνων μπορούν να ενωθούν σε μια κατεύθυνση μακράς πνοής, ώστε να πιεστούν και οι Συνομοσπονδίες να προχωρήσουν σε νέες Γενικές Απεργίες.
Μπαίνουμε σε φάση μεγάλων και παρατεταμένων πανεργατικών αγώνων, προκειμένου να αποκρούσουμε τη μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκε από τη μεταπολίτευση ο κόσμος της εργασίας.
ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 10ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΩΝΑ
· ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ και ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ σε ΟΛΕΣ τις ΕΥΡΩΕΝΩΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ (Μάαστριχτ, Λισαβόνα, Μπολόνια κλπ), στην ΟΝΕ και στους «όρους» του ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ και στο «ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ».
Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ!
· ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΜΑΣ!
· ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
